Ένα project με λυρική προσέγγιση για την όπερα “Βέρβερος” όπου η καρδιά του πρωταγωνιστή ματώνει διαβάζοντας την επιστολή της αγαπημένης του.

Ο Βέρθερος χρησιμοποιεί τα δέντρα τόσο ως σημεία αναφοράς στην περιήγησή του στην ύπαιθρο όσο και ως ενδείξεις για τη μνήμη, με τα δέντρα να λειτουργούν ως αναμνηστικά αντικείμενα του παρελθόντος. Τα συναισθήματά του για την Καρλότα και η σχέση τους, είναι για τον Βέρθερο τόσο αιώνια και όμορφα όσο τα ίδια τα δέντρα.

Για αυτό, όταν μία ιτιά κάτω από την οποία κάθονταν οι δύο ερωτευμένοι χάνεται στην πλημμύρα, το βλέπει ως επίθεση στην εικόνα τους για την αγάπη τους και πέφτει σε απελπισία.

Στο βίντεο βλέπουμε σε κοντινή λήψη τις πτυχώσεις του λινού πουκάμισου του Βέρθερου, πάνω στο οποίο εμφανίζονται χειρόγραφα γράμματα από αίμα: “Ma Chérie Charlotte”. Το ύφασμα ποτίζεται από το αίμα και αρχίζει διαφαίνεται η κλαίουσα Ιτιά στην οποία οι δύο ερωτευμένοι συνήθιζαν να συναντιούνται.